دلنوشته

وتواما . . .

چه ساده گذشتی ازمن و عشق پاکی که معصومانه در فراغت میگریست . . .

وچه ساده دریدی گیسوان مثال شبم را که همراه با نسیمی که خبر دوری ات را می آورد، عاشقانه پرواز میکرد . . .

ومن اما . . .

گوش سپردم به نوازش ویالون گون عشق تو،که مرامست میکرد.....

هیچگاه نخواستی بفهمی من در چه حالی به تو ورفتن تومینگریدم وچه ساده ، گفتی میروی.......

ومن چه ساده شکستم . . .

تورفتی و دسته گلی که آورده بودی پژمرده شد ، رنگ و لعاب از خانه یمان رفت ، مرغ عشق در قفس دیوانه شد. . .

وتواما....

چه ساده گذشتی ازمن و تمام خاطراتم . . .

این دومین بهاریست که تنم رنگ خزان دارد ،  چراکه ازوقتی رفته ای من بهار ندیده ام ......

بهارمن توبودی وآن دسته گلی که آورده بودی ، حال که تورفتی وگل ها خشک شده اند خزان من ادامه دارد تاتو برگردی.......

لکن....

دیگرنمیدانم به این دل تنهایم چه دروغی بگویم که آرام گیرد ، دلی که باگرمی نگاهت جان میگرفت......

سهراب گفت :تاشقایق هست زندگی باید کرد . توکجایی سهراب که ببینی دیگر شقایقی دراین دنیای ظلمت من نمیروید ......

توکجایی سهراب ؟ آب را گل کردند ، چشمهارابستند و چه با دل کردند !........

توگناهی نداری ، روزگار اینطور خواست توفقط آمدی مثل باران ، باریدی ، زندگی بخشیدی و طراوت دادی و رفتی. . .

ومن اما چه ساده دل بستم به این زندگی جهنم وار...

وحال...

تورفتی ومن دیگر دنیاکه هیچ ، قفس مرغ عشقمان راهم نمیخواهم....

کاش سهراب اینجا می بود ، گفته بود قایقی خواهم ساخت ، دور خواهم شد از این خاک غریب ، سهراب ؟قایقت جا دارد؟ من هم از هم همه ی اهل زمین دلگیرم!!...

منم مثال فریدون.....

بی تو مهتاب شبی از آ ن کوچه گذشتم و نمیدانی اما به چه حالی !!!!.....

چه ساده گذشتی از من .....

از دلی که شکست.....

ومن هنوز تورامثل تمام شدن مشق شب کودکی ام دوستت دارم......