ﺑﻌﻀﮯ ﻫﺎ ﺭُﻭ ﺑﺎﯾَﺪ ﺍَﺯ ﺗﻮ ﺭُﻭﯾﺎﺕْ ﺑــِڪِﺸﮯ ﺑﯿﺮﻭﻥْ

ﻣُﺤڪَﻢْ ﺑَﻐَﻠِﺶْ ڪُﻨﮯ،

ﺑَﻌﺪ ﺁﺭﻭﻡ ﺩَﺭِ ﮔﻮﺷِﺶ ﺑــِﮕﮯ :

   ﺁﺧِــﮧ ﺗُﻮ ﭼــِﺮﺍ ﻭﺍﻗِﻌﮯ ﻧﯿﺴﺘﮯ ﻻﻣَّﺼَﺒـْ..

گلوی آدم را
باید گاهی بِتراشند
تا برای دلتنگی های تازه جا باز شود
دلتنــگی هایی که جایشان نه در دل
که در گلوی آدم است...
دلتنگی هایی که می توانند آدم را خفه کنند!

چیزی نیست
که مرا سر شوق بیاورد
جز تو

 که تو هم نیستی!

هوای مرا داشته باش...

من خودم را...

برای ... تو...

به باد داده ام

در صدا کردن نام تو

يک «کجايي؟! » پنهان است

يک «کاش مي بودي»

يک «کاش باشي»

يک «کاش نمي رفتي»

من نام تو را

حذف به قرينه ي اين همه دلتنگي و پرسش صدا مي زنم. . .

و من چقدر خسته ام

از تکرار روزها

و از گذر زمانهایی که هیچ دردی را دوا نمیکنند

میدونم دلت برام تنگ نشده

اسمون دله تو دوباره از سنگ شده

این چیزا تقصیر تو نیست خوب میدونم

اخه منم گناه دارم...به خدا من عاشقم

سکوت کن نازنين سکوت کن
فريادت را چنين جماعت منگ
جز به سکوت بر نخواهند تافت
آغوشت را فروگير مهربان
بازوانت را فروگير
نوازشی نکرده دستانت را قطع می کنند

تا نوازشی نکنی